Fotograferen in de Friese landschappen en directe omgeving: oktober 2016

zondag 30 oktober 2016

Vogelfotografie als uitdaging

Dat ik ooit nog eens kleine vogeltjes zou fotograferen had ik niet gedacht. Ik heb niet echt het toestel en de lenzen om ook maar een poging te doen voor al die snel bewegende, schuwe beestjes. In de natuurgebieden geniet ik heerlijk van hun geluid en als ik ze al ontdek dan geniet ik van het moment.
Vogelfotografie liet ik dan vooral ook over aan de fotografen met een enorme portie geduld en flinke zoom-lenzen. Als ik met mijn vriendin Yvonne op pad ging, kon zij mij altijd wel vertellen welk vogeltje ze hoorde en zij deed altijd wel even een poging om deze kleine fladderaars op de foto te krijgen.

Dat het dan toch zover kwam had te maken met bijzondere omstandigheden. Yvonne zou in augustus 50 jaar worden, een bijzondere leeftijd. Voordat de zomervakantie begon kwam ik het ultieme kado voor haar tegen, het huren van een fotohut in een privėtuin. Een plek waar de vogeltjes zeer regelmatig gevoerd worden en waar je van dichtbij onzichtbaar vanuit de hut vogeltjes kunt fotograferen. In de hut was plek voor 2 personen, stroom en een kacheltje zouden aanwezig zijn.

Ik boekte de hut op een dag eind oktober, niet al te lang van tevoren zodat we ook redelijk zeker waren van goede weersomstandigheden. Het werd een fantastisch zonnige dag met prachtige herfstkleuren. Yvonne strooide op meerdere plekken wat vogelvoer, we installeerden ons in het hutje, moesten smakelijk lachen om de bostoilet die we toch liever links lieten liggen en vervolgens wachtten we af op het spektakel dat voor onze neus af zou gaan spelen. Eerst hebben we nog even het raam ontdaan van vocht, dat meteen besloeg bij onze binnenkomst.

Klik op de foto voor een diashow
© Marjolein Engelsma

Dat we beiden thuis zouden komen met een grote fotomap met de naam 'heeft het niet gehaald' was een zekerheid die we hadden. Je blijft immers tegen de momenten aanlopen dat er net een vogel wegvliegt, of er net een grassprietje verkeerd staat, of er net gespetterd wordt voor de ogen van een ander vogeltje, of er zo hard gespetterd wordt dat je überhaupt niet meer kan ontdekken om welk vogeltje het gaat, of het vogeltje kijkt net de verkeerde kant op, of dat je momenten treft die niet eens meer om vogeltjes draaien. En dan heb ik het nog niet eens over de tegenwerkende elementen van je camera en lenzen. Yvonne en ik hebben altijd de grootste lol om de net niet foto's. We vermaken ons ermee doordat we er de mooiste verhalen bij bedenken van hoe die mooie foto had moeten zijn, maar helaas, net niet gelukt. De rede van mislukking van onderstaande serie foto's laat zich nu wel raden!

Ook al zouden we met een berg afval foto's thuiskomen, dan nog zouden we een heerlijke ervaring hebben gehad. Samen zit je naar een klein stukje natuur te kijken alsof je er in staat zonder dat de vogels door hebben dat je er bent. We genoten van de boomklever die razendsnel was en nog wel de grootste uitdaging was om scherp op de foto te krijgen. Verder genoten we van vinkjes, roodborstjes, mussen, merels en koolmeesjes. Maar de muis en de roodbonte specht waren echt ons kadootje van de dag tezamen met de prachtige herfstkleuren en schattige paddenstoeltjes.

Tussen de middag moesten we toch echt even een opwarm moment inlassen. Maar met Vledder op korte afstand, hadden we al snel een heerlijke warme lunch voor onze neus naast een comfortabele verwarming. Daarna genoten we weer volop van dit kleine stukje natuur. Wat een feestje deze dag!!

dinsdag 18 oktober 2016

Op zoek naar paddestoelen in Oranjewoud

In de herfst kleuren de bossen prachtig door hun afgevallen bladeren en het mooie zonlicht. Een heerlijke periode voor de (hobby)fotograaf om de natuur in te gaan. Deze week bezocht ik samen met vriendin Yvonne, die inmiddels een macro objectief had aangeschaft, het Oranjewoud. Oranjewoud dankt zijn naam aan de Oranjes. In 1676 kocht prinses van Oranje Albertine Agnes van Nassau een bestaand landgoed en gaf hieraan de naam Oranjewoud. Ze liet er lange lanen, singels en tuinen in barokstijl aanleggen naar Frans voorbeeld. Tegenwoordig wordt het gebied door Staatsbosbeheer onderhouden. Er zijn meerdere wandelroutes aangelegd, die op borden bij de parkeerplaatsen staan aangegeven. Met mijn mobiel maak ik van dit soort borden bij vertrek altijd even een foto, zodat ik onderweg mijn looproute kan bepalen aan de hand van de beschikbare tijd.

Klik op de foto voor een diashow
© Marjolein Engelsma

Dit keer zouden we paddestoelen gaan fotograferen. Dat het zoeken zou worden wisten we eigenlijk al wel. Doordat we de afgelopen weken beiden al wat speurwerk naar paddestoelen hadden gedaan en er zeer weinig waren tegen gekomen. Na een hele natte zomer eindigde deze met een hele warme en droge periode. Dit heeft de ontwikkeling van paddestoelen duidelijk enorm geremd. Dus werd het eerst even wandelen in het Oranjewoud, waarbij ik mooi even de prachtige bossen kon fotograferen.

In het bos kom je altijd wel leuke onderwerpen tegen om te fotograferen. Het voordeel van het digitale fotograferen is natuurlijk dat je veel kunt uitproberen en als het niks is kun je het weer weggooien. Ik fotografeer daardoor ook onderwerpen waar ik niet echt een mooie foto van verwacht, maar toch word ik vaak verrast door het beeld dat mooier is dan verwacht.

We kwamen aardig wat aardappelbovisten tegen, de gele bolpaddestoel. Die zijn lang niet allemaal zo fotogeniek, maar een exemplaar in een mooi groen mosje gaf wel leuk resultaat. Tevens kwamen we een leuke boomstronk tegen die me deed terugdenken aan "The Young Ones" door de enorme spikes.

En plots, ja hoor, the one and only paddestoel !! Met een leuk jasje aan.

Na het schieten van enkele plaatjes begon het zonnetje een beetje door te breken. We maakten ons rondje af, maakten nog een gezellig praatje met iemand van Natuurmonumenten, maar helaas verder geen paddestoelen meer.

Wel troffen we nog een plek begroeid met Springbalsemien, die door de vochtigheid en het zonlicht dat erop scheen ook een leuk onderwerp was om te fotograferen.

We kwamen weer thuis met aardig wat foto's. Omdat je ook heerlijk kunt genieten van een wandeling samen, maakt het niet eens uit of er leuk foto resultaat tussen zit. Lekker even uit de sleur van alledag is op zich al fijn!

vrijdag 14 oktober 2016

Historisch Hindeloopen

Vorige week bezocht ik het Fries Museum, die een kamer uit Hindeloopen tentoon had gesteld. Opmerkelijk was dat er allerlei voorwerpen in stonden uit het verre Oosten. In de boekwinkel van het museum kocht ik een leuk boekje uitgegeven door het Fries Museum "VERHALE BOEK verhaal fan fryslân", waarin een aantal verhaaltjes zijn gewijd aan Hindeloopen. Uit dit werk blijkt vooral dat er drukke handel is geweest met Amsterdam en noordelijke landen Scandinavië en Rusland. De kleurrijke kleding werd gemaakt van stoffen uit India die in Amsterdam werden ingekocht. De oostelijke invloeden zijn belangrijk geweest voor het ontstaan van het typische Hindelooper schilderwerk waarmee eenvoudige houten meubelen werden versierd.

Aangezien ik de zondag na het museumbezoek op pad zou gaan met vriendin Sonja, besloten we een bezoek te brengen aan Hindeloopen. Het zou een druilerige dag worden en met een grijze lucht en miezerige regen reden we weg uit Drachten. Op de A7 grapte ik nog dat die plek waar de lucht helemaal open gebroken was, dat daar Hindeloopen lag.

En inderdaad, zoals zo vaak aan de kust, kwamen we aan met prachtig weer in Hindeloopen, wat een kadootje! We parkeerden aan de kant van de nieuwbouw wijk, waar we de dijk direct op konden om tussen de schapen door richting het stadje te lopen. Hindeloopen is één van de kleinere Friese elfsteden en beschikt over een beschermd stadsgezicht.

De dijk loopt door tot aan de haven en bood mooi uitzicht over zee.

De bijzondere kerkklokken van de Westertoren achter ons lieten ook even van zich horen toen we op dit plekje even heerlijk de wind door onze haren lieten waaien en stonden te genieten van het uitzicht en de zon. Uit deze onderstaande foto kun je wel afleiden dat de toren van het lantaarntype door de jaren heen blootgesteld moet zijn geweest aan veel en harde wind. In 1974 is de toren dan ook opnieuw rechtgezet.

Na deze heerlijke uitwaai partij liepen we het stadje in, bezochten we wat winkeltjes en vulden ons maagje op een terras waar de musjes gezellig kwamen bedelen om kruimeltjes.

Met een gevulde maag dwaalden we weer verder door het stadje ons vooral ook verbazend over de grijze lucht die in aantocht was en ondertussen genietend van de bijzondere straatjes, bruggetjes en huizen.

We sloegen bij een straatje af richting de voetbalvelden om zo ook de achterkant van enkele panden te kunnen bewonderen. We hadden deze prachtige statige panden aan het water ook graag van binnen ook wel even willen bewonderen! Deze keer liepen we door richting de haven.

Eenmaal bij de haven sloeg het weer ineens helemaal om, de wind begon te gieren om onze oren.

De laatste plukjes zon lieten nog een stukje regenboog zien. Na nog even een winkeltje te hebben aangedaan, maakten we toch maar even haast naar de auto.

Nog net op tijd voor de bui zijn we weer terug bij de auto. Op een mooie dag ga ik zeker nog een keertje terug om het stadje uitgebreider te fotograferen en om het museum eens te bezoeken. Wie weet kunnen we ooit ook nog eens een Likhús (zomerhuis) van binnen bewonderen. Die huizen laten toch wel duidelijk zien dat naast de eigenaardigheden van de bijzondere klederdracht en schilderkunst er flinke welvaart moet zijn geweest in Hindeloopen.

Het zal hier zeker ook prachtig zijn als er ijs ligt, het stadje is opgenomen in de route van de Elfsteden en je kunt hier dan ook het 1e Friese schaatsmuseum bezoeken met als bijzonder museumstuk een slee gemaakt van een paardenkaak.