Op het internet had ik de getijden van Wierum opgezocht. We vertrokken eerder op de dag daar we er niet van overtuigd waren of de zonsondergang echt bijzonder zou worden. Echt goed schoeisel voor het wad hadden we niet, kaplaarzen kunnen je ook aardig in de problemen brengen in het slik. We spraken af dat we er geen heldendaad van zouden maken, maar puur de locatie ter plekke zouden gaan verkennen en daarna nog even de zonsondergang bij Wierum zouden afwachten.
Het scheepswrak was inderdaad goed te zien bij laag water. Maar nu nog met fotospullen en al het wad op of niet? Yvonne had wel enige ervaring met wadlopen en durfde wel het eerste verharde stukje op. Na drie passen en nog met haar goede wandelschoenen aan bleek het verharde stuk toch enorme vieze drek waar ze zo tot boven haar enkels in weg zakte.
 |
| © Marjolein Engelsma |
Yvonne maar weer gauw terug naar de kant en moedig trok ze haar laarzen aan om opnieuw te proberen over een dammetje van stenen.
 |
| © Marjolein Engelsma |
Mij was het meteen al duidelijk dat het wrak van dichtbij bereiken niet echt een optie was die dag. Het slik leek mij te onvoorspelbaar. In plaats daarvan maar wat fotootjes vanaf de kant genomen, ook leuk!
 |
| © Marjolein Engelsma |
Na een uurtje fotograferen en bijna ingepakt zagen we ineens 4 mannen met zware bepakking aankomen. Ze jumpten zo kant af, liepen zo het wad op langs het wrak alsof het allemaal niets voorstelde. Nou ja zeg, doen wij nou zo moeilijk?
 |
| © Marjolein Engelsma |
Toch moest ik Yvonne gelijk geven. Het wad opgaan was volgens haar niet het probleem, maar de kans op vallen met een dure camera in het slik was het niet waard. Dus toch maar terug richting de patatzaak in Wierum gelopen en gewacht op de zonsondergang.
 |
| © Marjolein Engelsma |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten